SAM Kameralny Kompleks Gastronomiczny

Zawsze z zazdrością czytam o nowych miejscach pojawiających się poza Trójmiastem. Internet huczy od recenzji, a ja zaczynam marzyć o jak najszybszym odwiedzeniu stolicy. Tak też było z SAM'em.

Pewnie ci z was, którzy już dawno poznali to miejsce powiedzą, że się mocno spóźniłam. W końcu to już żadna nowość, z tego co wiem ma co najmniej pół roku. Zawsze jednak staram się powstrzymać od wizyty w nowo otwartych restauracjach, bo prawdziwą sztuką jest dla mnie utrzymanie dobrego poziomu, a nie płynięcie na pierwszej fali entuzjazmu. 

Lokal jest pięknie urządzony w środku, co powala na samym wstępie. A może to ja mam po prostu straszną słabość do prostych drewniano-metalowych wnętrz i menu wypisanego kredą na tablicy. Siadamy przy ostatnim wolnym stoliku. Uśmiecham się od ucha do ucha, bo nic mnie nie potrafi bardziej wyprowadzić z równowagi niż nagła zmiana planów, gdy jestem głodna (nie radzę wtedy ze mną rozmawiać). 

No i tu zaczyna się prawdziwy kulinarny dramat. 

Ale niezwykle przyjemny dramat.

Czytanie menu.

Jak mam wybrać spośród tylu wspaniałych rzeczy? Moje oczy jeżdżą z góry na dół... słyszałam o wyjątkowych bajglach, ale z drugiej strony to pierwsza knajpa, w której na śniadanie widzę shakshouke. 

Stawiam w końcu na bajgla z mozzarellą i pesto, ale zaczynam wydziwiać. Może być z pomidorem? Nie ma problemu (może się zdziwicie, ale znam miejsca, w których pomieszanie widniejących w karcie jajek sadzonych w celu stworzenia jajecznicy jest niewykonalne). Żeby w pełni skorzystać wybieram też smoothie z owoców. Mój chłopak stawia na jajka sadzone na wiejskim chlebie, szynce i serze.

W międzyczasie się rozglądam. Niezobowiązujące, designersko dopięte na ostatni guzik miejsce (tak, trochę ciśnie się na usta- hipsterskie), w którym pieką własne pieczywo...chyba to już znam. Tak, z idei bardzo przypomina Charlotte. Ale różni się tym, że obsługa nie jest gburowata i rozkojarzona, nie dostaniesz tu deseru przed drugim daniem, ani francuskich tostów przypominających rozmoczoną jajecznicę. 

Pochłonięci rozmową o prawdopodobnej (nie chcieliśmy chwalić przed jedzeniem) wyższości jednego miejsca nad drugim bardzo szybko dostajemy to co zamówiliśmy. Bajgiel jest nieziemski. Genialne pieczywo uzupełnione moimi ulubionymi dodatkami. Jestem w siódmym niebie. Z naprzeciwka też słyszę radosne mruczenie. Pycha!  

Po jedzeniu zaglądamy piętro niżej, do samu;) Świeżo wypieczony chleb, ekologiczne warzywa, mąka do wypieku chleba i mój absolutny faworyt- domowe zupy. W plastikowych woreczkach w lodówce, wyglądające jakby zapakowała je na drogę moja babcia. Żałuję, że nie wezmę nic ze sobą, ale wychodzę pocieszona, że jak wszystko dobrze pójdzie, w piatek dostanę SAMowe zielone pomidory, ha!

SAM Kameralny Kompleks Gastronomiczny

ul. Lipowa 7

Warszawa

Śliwka